Vluchtbegeleider, een recente ervaring van een van onze helden..
Vluchtbegeleiding voor Dogateers United: GEWOON DOEN!!!!
Hallo, dierenvrienden!
Mijn naam is Chantal Bader, en naast die voor mijn dierbare mensenwezens, alles wat leeft en swingt, en mijn ontelbare andere hobby’s in eigen land, koester ik een enorme dosis liefde voor dieren….en reizen! Gelukkig vond ik voor mezelf een manier om een en ander te combineren, en ik vertel je graag hoe, in de hoop je te inspireren hetzelfde te doen!
Zelf heb ik twee schatten van katten, waar ik elk vrij moment mee knuffel, keuvel, lach, speel, lees en schrijf. Ik verwen ze elke dag weer graag met een lekker hapje en drankje naar wens, ze hoeven maar te mauwen en ik doe gedienstig de gewenste deuren open en dicht, leg de rode loper uit voor de bak, en uiteraard hebben de prins en prinses pole position in bed en op de bank. Is er ook maar een keer een vermoeden van ziek, zwak of misselijk (“ ze kunnen niet praten ”, denk ik altijd maar), ren ik als kordate poezenmoeder voor de zekerheid maar vast bij onze trouwe, geduldige dierenarts naar binnen, zodat zoveel mogelijk leed voorkomen of verholpen wordt. Hij kent me inmiddels…J
Overbezorgd of niet…een leven zoals mijn poezenkids wens ik altijd weer alle dieren ter wereld toe. Ook toen ik zelf nog geen huisdieren had, wilde ik altijd graag iets betekenen voor de dieren die ik tegenkwam op vakanties, of tijdens werken in het buitenland. Lieve, mooie en bijzondere anoniempjes, zonder gouden mandje, aan hun lot overgelaten, genegeerd of zelfs vernederd, op vieze straten, roestige vuilnisbakken, of eenzame stranden. Toen ik me kon permitteren wat vaker te reizen, besloot ik overal waar ik kwam, straatdieren te voeren, en zonodig naar een dierenarts of opvang te brengen. Een hulpverlenershart (ik ben mensenpsycholoog van beroep) sleep je toch automatisch overal mee naartoe zolang het klopt, heb ik inmiddels in de gaten! Nadat ik in 2018 een natte, uit elkaar gevallen kartonnen doos met vier verlaten puppy’s van een paar weken oud, in de besneeuwde bergen van Macedonie vond, was de maat vol. Ik besloot per direct vastberaden mijn aandeel in de weg naar een wereld zonder zwerfdierenleed te vergroten. Via de shelter waar ik de pups mocht brengen, kwam ik in aanraking met de wereld van de animal rescuers; de lokale helden, en de helden van buitenaf, die zich, soms met gevaar voor eigen veiligheid, belangeloos, vol passie en gevoel voor rechtvaardigheid, inzetten voor het welzijn van dieren die niet in een warm, veilig en liefdevol huisje zijn geboren. Onschuldige zielen, die verdienen wat alle dieren toekomt!
Vanaf die tijd, probeerde ik van tijd tot tijd de handjes uit de mouwen te steken in de shelter in Macedonie, en vlieg ik wanneer het kan hondjes en katjes over vanuit het buitenland naar hun opvangadresjes of hun adoptanten. Ook neem ik zo vaak mogelijk materiele hulpmiddelen mee voor shelters in de gebieden die ik aandoe op mijn tripjes. Dat doe ik voor betrouwbare, gevestigde organisaties in Nederland, maar ook voor door mij zelf uitgekozen lokale initatieven, vanuit een onafhankelijke positie. Ik sluit mij bewust niet bij specifieke organisatie aan; waar ik kan en wil helpen, doe ik dat op de manier die mij op dat moment lukt.
Omdat ik afgelopen april op vakantie ging naar Tenerife, bood ik vluchtbegeleiding aan op de facebookpaginaVluchtbegeleiders. En daar kreeg ik meteen een heel vriendelijke, serieuze en concrete respons op van Jifke, van Dogateers United! Voor mij was deze organisatie nieuw, dus ik was erg nieuwsgierig. Jifke wilde graag een prachtige jongedame van een middelmaatje in het ruim, en een klein, maar dapper snoepje in de cabine naar Nederland brengen. Alle benodigde regelzaken werd door Jifke opgepakt, zegde zij toe, en voegde daad bij het woord. Jifke boekte de dieren direct na mijn toestemming bij mij op de vlucht, betaalde dit, en was vanaf het begin erg helder en snel met communiceren. Jifke regelde de overdracht op de luchthaven van Tenerife, onderhield contact met de afhalers (in dit geval de directe adoptanten), en ontnam mij hiermee veel werk. Ik kon meteen met een gerust ( en enigszins verbaasd) hart achterover leunen, en genieten van mijn vakantie! Met veel begrip voor de betrokkenheid op afstand van de nieuwe families van deze geweldige viervoeters, startte zij een groepsapp, waarin ik direct werd opgenomen. Zo was er transparante communicatie, en konden zowel de adoptanten als Jifke en haar collega’s Astrid en Mark (de contactpersoon in Tenerife zelf ) en ik het gehele proces rond het thuisbrengen van de hondjes op de voet volgen.
In Tenerife zelf had ik een geweldige vakantie, maar een fantastisch hoogtepunt is toch altijd weer het gelukkig maken van familielozedieren en hun nieuwe baasjes. We maakten kennis met de honden, hun verzorgers, en Mark op de luchthaven. Mark was fantastisch in het begeleiden van de dieren naar de incheckbalie, en nam mij alle communicatie en regelzaken op de luchthaven uit handen. Dit voelde zeer vertrouwd, en vergemakkelijkte echt de reis! Het dubbele aan dit moment is echter wel altijd het afscheid; we weten allemaal dat we deze dieren het geluk gaan geven dat ze verdienen, maar als je zo lang en intensief voor een beessiegezorgd hebt, is het vaak lastig loslaten voor de verzorgers. De zo ontzettend voorstelbare emoties die loskomen bij de overdracht raken mij altijd diep, en ik moet eerlijk bekennen dat ik dan ook vaak een traantje wegpink, omdat ik zo goed kan begrijpen wat de opgebouwde band tussen mens en dier voor beide kan betekenen. Fantastisch zijn de mensen die steeds weer de tijdelijke zorg voor deze lieverds op zich nemen, en dat loslaten steeds weer opbrengen, hoe lastig ook, en dat kan ik niet vaak genoeg benoemen!!! Chapeau, en diep respect voor dit werk!
De vlucht verliep vlot; de mooie Penny was tijdig en veilig binnen, en onze kleine Yorkshire terrier Bubbles had veel bekijks onderweg. Ze was zo enthousiast naar al haar bewonderaars, dat ze als een blok in slaap viel in de cabine. Wat een ontzettende schatten, denk ik dan de hele rit, altijd weer. Het lijkt wel of jullie voelen dat jullie het fijn gaan krijgen. Wat ben ik blij dat jullie naar huis gaan!
En dan de ontvangst op Schiphol….wat ontzettend hartelijk en professioneel was die voor zowel de honden als voor ons! Jifke en Astrid, gekleed in mooi afstekende shirts van Dogateers United, wachtten ons op, met de nieuwe families van de hondjes. Eten, drinken, aandacht voor iedereen…alles was bij de organisatoren aanwezig, ik kan niet anders zeggen dan dat deze warme onthaal een heel positieve en enthousiasmerende indruk op me maakte! Een uiting van waardering is nooit nodig; het zien van zoveel dierenliefde en de altijd voelbare dankbaarheid van de hondjes zelf zijn de grootste beloning die je kunt krijgen. Maar hier werd toch ook ruimschoots aan de vluchtbegeleiding gedacht, en een gezamenlijke foto gemaakt, heel lief!
Lieve Dogateers, het genoegen om voor jullie te vliegen is volledig aan mijn kant geweest. Het was een aangename eerste ervaring; de manier waarop jullie zelf zoveel taken op je nemen om het de vluchtbegeleiders makkelijk te maken, is hartverwarmend. Ik hoop met dit reisverslagje dan ook mensen die graag zouden willen, maar misschien twijfelen, mensen die denken dat dieren vervoeren “een gedoe is”’, mensen die bang zijn dat ze er niet uitkomen op de luchthaven, of mensen die denken dat “die buitenlandse hondjes misschien beter in hun eigen omgeving kunnen blijven omdat ze een vlucht niet aankunnen” te overtuigen om HET GEWOON TE DOEN!!! Word vluchtbegeleider, het is een kleine moeite en een enorm groot plezier! Het helpen van elk dier, maar vooral van kansarme schatten die op de verkeerde plek geboren zijn, geeft ontzettend veel voldoening, en zoveel dieren en mensen zijn je eeuwig dankbaar!
Twijfel je nog, of heb je vragen? Neem dan gewoon contact op met Dogateers United; de dames zijn ontzettend begripvol en behulpzaam, en loodsen je er met gemak doorheen! Mij mogen jullie bellen, kanjers, ga zo door, ik gun elk dier jullie hulp!
Groet,
Chantal